بسم الله الرحمن الرحیم-راد مردان سرنوشت جگر انهارا پاره میکند ولی اراده انهارا مستحکم تر میسازد-موری بر زندگی نامه حضرت آیت‌الله حاج شیخ مهدی قاضی(قدس سره الشریف)
بنیانگذار دانشگاه قم
اکثر افرادی که دانشگاه قم را می‌شناسند و بنحوی با این دانشگاه در ارتباط هستند، نام آن را هم‌عرض نام آیت‌الله قاضی می‌آورند. رادمردی از خطه‌ی لرستان که ثلث آخر عمر خود را وقف خدمت به عرصه فرهنگ و آموزش عالی کشور نموده است. ایشان علاوه بر بنیانگذاری و ریاست دانشگاه قم، عناوین و مسئولیتهای بسیاری از جلمه: نماینده امام خمینی(ره) در استان لرستان، معاون شورای عالی قضایی کشور، معاون شورای مدیریت حوزه علمیه قم، دبیر و عضو هیئت عفو امام و رئیس هیئت مدیره مرکز خدمات حوزه علمیه قم و ... داشته است. بطورکلی دوران زندگی پربار آیت الله قاضی را در سه دوره می‌توان خلاصه نمود:
بخش اول : تولد تا جوانی، دوران رشد و بالندگی علمی
حضرت آیت‌الله حاج شیخ مهدی قاضی در پنجمین روز از ماه بهمن سال 1306 شمسی، در زمستانی سرد، در کانون گرم خانواده‌ای مذهبی، در خرم آباد چشم به جهان گشود? کودکی و نوجوانی را در ولایت خویش و درکنار خانواده سپری نمود.
علاقه وافر ایشان به دروس حوزوی و کسب علوم اسلامی باعث شد وارد حوزه علمیه خرم‌آباد شود. پس از سپری نمودن دورس مقدماتی به قم عزیمت نمود و در حوزه علمیه قم تحصیلاتش را ادامه داد و در مدت 12 سال در خارج فقه و اصول به تحصیل معارف اهل بیت(ع) پرداخت. در این مدت از محضر اساتیدی همچون آیت‌الله‌العظمی بروجردی(ره)، امام خمینی(ره)، محقق داماد و آیت‌الله مشکینی استفاده نمود.
در همان سالها با معرفی والدین بزرگوارش با دختری از خاندان محترم سادات خرم‌آباد، ازدواج نمود که حاصل این ازدواج سه پسر و دو دختر است.
حاج آقا مهدی قاضی بعد از درگذشت آیت‌الله العظمی حاج آقا روح‌الله کمالوند مؤسس حوزه علمیه خرم‌آباد در سال 1343، به درخواست طلبه‌های حوزه علمیه خرم‌آباد و با کسب اجازه از امام خمینی(ره)، مدیریت حوزه آن شهر را به عهده گرفت.
ایشان علاوه بر اهتمام ستودنی در تحصیل علوم اسلامی و ادامه مسیر طلبگی و درس و بحث، از امور اجرایی و عام المنفعه غافل نمی‌ماند و بر اساس توانایی‌ها و علاقه‌اش از همان دوران جوانی به سراغ کار اجرایی می رود.
بخش دوم : ورود به عرصه فعالیتهای اجتماعی و سیاسی
مشکلات معیشتی مردم و عدم رسیدگی و بی‌توجهی رژیم به وضع زندگی آنان موجب می‌شود، ایشان وارد صحنه فعالیتهای اجتماعی شود و در راستای آبادانی زادگاهش خرم‌آباد اقدامات مؤثری انجام دهد. به‌گونه‌ای که در 29 سالگی به همراه برادرش با خریداری یک دستگاه ژنراتور و با احداث تأسیسات توزیع برق، تا مدت 12 سال برق شهر خرم‌آباد را تأمین می‌نماید؛ در آن زمان رژیم در زمینه توزیع برق خدماتی نداشت و برق مصرفی شهر توسط بخش خصوصی تأمین می‌شد. پس از آنکه توزیع برق دولتی می‌شود ایشان تأسیسات برق را به دولت می‌فروشند.
حضرت آیت‌الله قاضی همزمان با مدیریت حوزه و تأمین برق شهر، در زمینی به مساحت یکصد هکتار در جوار شهر شروع به ساخت یک شهرک مسکونی میکند و واحدهای مسکونی احداثی را به صورت اقساطی به افراد نیازمند واگذار می‌نماید. کارخانه‌ای هم بمنظور ایجاد اشتغال برای جوانان شهر به راه می‌اندازد. به علاوه بمنظور آموزش و پرورش جوانان در محیطی مذهبی، دبیرستانی بزرگ در زمینی به مساحت 10،000 متر مربع تأسیس میکند، که آن هم از جمله ساخت و سازها و خدمات ارزنده ایشان است. همچنین اقدام به راه‌اندازی روزنامه لرستان میکند که توسط رژیم توقیف می شود و بعد ندای لرستان را به تحریر در می‌آورد. ایشان را مجبور می‌کنند که در تمجید شاه مطلب بنویسد ولی آقای قاضی نمی‌پذیرد، که پس از مدتی ندای لرستان هم توقیف می‌شود.
این تنها مخالفت علنی آقای قاضی با رژیم طاغوت نبوده است. بارها از طرف رژیم فشار می‌آورند که باید عکس شاه در کلاسهای دبیرستان نصب شود، اما ایشان نمی‌پذیرید، که این مخالفت منجر به تعطیلی دبیرستان می‌شود. آن زمان مصادف بود با دوران تبعید امام خمینی (ره) در نجف اشرف که آقای قاضی برای کسب اجازه و مشورت با امام خمینی به نجف مشرف می‌شود؛
امام در مورد نصب عکس شاه در دبیرستان می‌فرماید: عکس را نگذارید؛
ایشان اظهار می‌دارند: دبیرستان را تعطیل می‌کنند؛
امام می‌فرماید: عیبی ندارد؛
ایشان هم طبق دستور امام رفتار میکند. در مجموع آقای قاضی قبل از انقلاب سه بار برای دیدن امام خمینی(ره) به نجف می‌رود و با رهنمودهای امام، اقدامات انقلابی را در زادگاهش سامان می‌دهد.
